Ο Χριστόδουλος δεν είναι πια στη ζωή. Ας σκεφτούμε λοιπόν μια ιστορία για τις μέρες πένθους που κηρύχτηκαν στη χώρα μας. Ενας άνθρωπος που δεν είναι πια στη ζωή, σημαίνει ότι έχει βρεθεί στην αλήθεια που κανείς από τους "ζωντανούς" δεν ξέρει και που αυτός πλέον "γνωρίζει". Ποια αλήθεια; Πάρτε όποιαν αλήθεια θέλετε. Ανάλογα με τα πιστεύω σας. Βρίσκεται στον ουρανό ή κάπου αλλού. Δεν βρίσκεται πουθενά γιατί τίποτα δεν υπάρχει. Βρίσκεται σε ένα άλλο σύμπαν. Είναι ακόμα εδώ γύρω και βλέπει. Πείτε ότι θέλετε. Ελεύθερα.
Η ουσία είναι μία: Ο Χριστόδουλος δεν συμμετέχει πλέον σε ότι θα γίνει αυτές τι μέρες. Δεν έχει ανάγκη πια να ακούσει ή να πει. Συνεπώς ότι πούμε, ότι συζητήσουμε, αν επαινέσουμε ή αν βρίσκουμε αυτό γίνεται πια "ερήμην" του ενδιαφερομένου. Το κάνουμε για εμάς. Ο καθένας μας μέσω του θανάτου και της συνέχειας που αγνοούμε πλάθει το "ίματζ" που θα βγάλει προς τα έξω.
Ο ταπεινός πιστός θα κάνει ότι κάνει και σ΄ενα συγγενή του. Θα ξενυχτήσει, θα πάει στη κηδεία, θά ανάψει το κερί του. Γιατί είναι πιστός. Έχει πιστέψει αυτό που εκπροσωπούσε ο Χριστόδουλος. Και κάθε Χριστόδουλος που θα έρθει. Η οικογένεια του θα θρηνήσει τον άνθρωπό της. Η πολιτεία πρέπει να παίξει το ρόλο της. Οι δημοσιογράφοι θα παίξουν το δικό τους. Οι τηλεπερσόνες θα πολυλογήσουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όλοι θα εκμεταλλευτούν με το δικό τους τρόπο το γεγονός που δεν είναι δικό τους.
Διαβάζω από το πρωί αυτούς που θρηνούν κι αυτούς που βρίζουν. Αυτούς που το παίζουν ενδιάμεσοι και κρατάνε μια "πισινή" για καλό και για κακό. Ο Χριστόδουλος ήταν ο ανώτερος εκπρόσωπος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας στην Ελλάδα. Βάδιζε, λειτουργούσε, έπραττε σύμφωνα με αυτό το θρησκευτικό δόγμα, με αυτή τη θρησκευτική πολιτική που αιώνες τώρα υπάρχει και έχει επιβληθεί. Όσοι πιστεύουν έχουν πιστέψει ότι εκπροσωπούσε.
Μια κυρία μέσα στο μετρό είπε "Αχ αν ο Ζαχόπουλος πήγαινε στην εκκλήσία και άκουγε, δεν θα τον κυρίευε ο σατανάς να κάνει ότι έκανε". Αυτό είναι ο πιστός. Όσοι δεν πιστεύουν δεν έχουν πρόβλημα με το συγκεκριμένο Χριστόδουλο ή όποιον άλλον πάρει τη θέση του είναι πολύ μεγαλύτερος ο προβληματισμός τους.
Αλλά η ουσία είναι, ότι για το Χριστόδουλο έχουν μόλις λυθεί οι όποιες απορίες μπορεί να είχε. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε να ζουμε στις αλήθειες ή τις απάτες των ημερών μας. Γι΄αυτό και ό,τι γίνει από δω και πέρα, θα είναι ένα ακόμα θέατρο όπου όλοι θα έχουμε ένα ρολάκι μεγάλο ή μικρό.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να σκίζουμε πάλι τα ιμάτια είτε με θρήνους είτε με βρισιές. Αυτό που ήταν ο καθένας χθες είναι και σήμερα. Υποκριτής ή ειλικρινής, αγαθός ή πονηρός, αμνός ή λύκος. Το γελοίο φολκλόρ γύρω από το θάνατο οποιουδήποτε ανθρώπου δεν θα δώσει μια νέα ταυτότητα σε κανέναν. Το τι είσαι, σε ποιό πνευματικό επίπεδο θέλεις να φτάσεις, και πόσο σοβαρά έχεις πάρει αυτό που ονομάζεται ζωή, κανένας επικείδιος δεν θα στο δώσει. Όπως δεν θα στο δώσει και η άρπα-κόλα συγγνώμη που θα αγωνίζεσαι να δώσει μόλις καταλάβεις ότι έφτασε η ώρα.Από ανθρωποειδές σε άνθρωπο έχεις ευκαιρία να γίνεις πολύ πριν.
Καλό ταξίδι λοιπόν Χριστόδουλε και μ΄αυτό το χαιρετισμό θα απευθυνθώ μόνο σε σένα. Τώρα ξέρεις. Μοιάζει τίποτα με όλα αυτά που έλεγες; Όπως καταλαβαίνεις, τώρα πια δεν μπορείς να πεις στο ποίμνιο τι συμβαίνει. Εκείνοι βαδίζουν με ότι έλεγες. Με τυφλή πίστη σε σένα...Τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήταν ευθύνη σου έναντι των συνανθρώπων σου. Απλά.
Ο Γαβριάς
.jpg)
