ΒΑΘΜΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ

-Αυτός ο άνθρωπος από πού κατέβηκε; Μιλάει για όλα χωρίς υπεκφυγές, τα ρίχνει χοντρά σε όλους. Ξεφουρνίζει αλήθειες χωρίς ενδοιασμούς. Βρήκες από πού κρατάει η σκούφια του;

-Όχι...Το 'χουμε τσεκάρει. Δεν είναι κομμουνιστής, ούτε φασίστας, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, σε κανένα θρησκευτικό, πολιτικό ή κοινωνικό κατεστημένο. Λες κι έχει έρθει από το πουθενά. Επί πλέον, δεν τα έχει αρπάξει από κανέναν, έχουμε τσεκάρει ότι έχει καθαρό παρελθόν, άρα δε βρίσκουμε "τρωτά". Κι όχι μόνο αυτό...Μένει σ΄ενα διαμέρισμα του κώλου, δεν χρωστάει σε τράπεζες, ζει με ελάχιστα. Δεν χρηματίζεται και δεν εκβιάζεται. Το προσπαθήσαμε. Δεν έχει καν σεξουαλικές ή άλλου είδους διαστροφές, να ψάχνει κάτι βρε αδερφέ.
-Δηλαδή θέλεις να πεις ότι δεν ορίζεται από κανέναν, έχει περιορίσει τις ανάγκες του στο ελάχιστο αλλά επί πλέον χρησιμοποιεί το μυαλό του κατά βούληση και "μας βλέπει" χωρίς περιορισμους; Χωρίς κλισέ;
-Ναι...
-Άρα είναι όντως ένας επικίνδυνος άνθρωπος...Για τσέκαρε υπάρχουν κι άλλοι ίδιοι που κάνει παρέα;
-ΟΚ αρχηγέ. Αν ναι, πως θα το χειριστούμε; Τι πρέπει να κάνουμε;
-Το γνωστό. Μην τους δώσει κανείς καμμιά σημασία. Να παραμείνουν ως έχουν. Ένα τίποτα που κανείς δεν τους ξέρει. Αντίθετα, θέλω να προωθήσεις την ιδέα ότι εκείνοι άλλοι έχουν πολλά πράγματα να πουν. Ξέρεις ποιοι. Κάντους να μοιάζουν με το μεγάλο κίνδυνο. Κάνε ότι χρειάζεται για να μην ασχοληθει κανείς μ΄αυτούς εδώ.
-Κι ανοίξουν μπλογκ; Τι θα συμβεί;
-Μην είσαι αφελής. Τίποτα δε θα γινει. Αφου το 'παμε. Αν θέλεις να κρύψεις μια αλήθεια, άστην να κυκλοφορεί ελεύθερα. Αδιαφόρησε εντελώς γι΄αυτήν. Ρίχτην μπροστά στα μάτια τους. Έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι έχουν αυτό το καταπληκτικό προσόν. Δεν μπορουν να δουν τη μύτη τους. Λίγο το 'χεις;
-Δίκιο έχεις αρχηγέ. Ωραία φάση...
Ο Γαβριάς

Shit politics (το έπος των ομήρων της αγοράς) - ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Ας με συγχωρήσουν οι συμμορίτες μου για μια μικρή παρασπονδία.
'Επεσα πάνω σε αυτό το καταπληκτικό άρθρο της Λιάνας Κανέλλη από το τελευταίο τεύχος του
NEMECIS. Νομίζω ότι πρέπει να δημοσιευτεί και να διαδοθεί, αφού πρώτα στολίσει το φτωχό τούτο μετερίζι...

Captain Sparrow

Μια «αισθησιακή» ταινία πριν από κάμποσα χρόνια, απ' αυτές που ονοματίζονται «ερωτικό θρίλερ», με τίτλο Βασικό ένστικτο ήρθε και σφράγισε με την όποια κινηματογραφική αισθητική της τη σύζευξη σεξ και απειλής φόνου. Ο θανατηφόρος ενίοτε έρως, της ως τώρα γνωστής παγκόσμιας λογοτεχνίας που έθρεψε γενιές με την τροφή πνεύματος που παρήγαγαν γιγάντιες πένες, ήρθε και συρρικνώθηκε σε μια ευφυή νοσηρότητα εύπεπτου πορνό. Από τότε λοιπόν το επαναπροσδιορισμένο στο χρηματιστήριο των σύγχρονων αξιών σεξ, μπήκε στον γύρο του θανάτου του φτηνιάρικου επικοινωνιακού λούνα παρκ και πωλείται αφειδώς από τα δελτία ειδήσεων ως το διαδίκτυο.

Η κυρίαρχη πολιτική τάξη αφοδεύει και ύστερα επιβάλλει κανόνες υγιεινής πουλώντας αποσμητικά χώρου. Και το κάνει σε όλες της τις μορφές διακριτών και αδιάκριτων εξουσιών από την πρώτη ως την τέταρτη...
Αυτό που δεν μπορεί όμως να συγχωρεθεί είναι ότι στη γλώσσα της Ιλιάδας, τη δικιά μας, η κατάληξη η επική προσδίδεται σε κάθε όνομα πρωταγωνιστικό (ωνασειάδα, ζαχοπουλιάδα κτλ.) ωσάν να είμαστε όλα τα ζώα της αγοράς πρόθυμα να σκουπιζόμαστε στις τουαλέτες με τυπωμένο τον Όμηρο στο χαρτί υγείας.
Γράφουμε άλλα σπουδαία και χρήσιμα σ' αυτό το τεύχος. Από τα Ίμια ως την απεργία στο Χόλλυγουντ. Υπερασπιζόμαστε έτσι, με ό,τι υπολείμματα εκδοτικής και δημοσιογραφικής αντοχής εξασφαλίζουμε κάθε άυπνο από τις έγνοιες μήνα, το της NEMECEΩS βασικό ένστικτο. Ήγουν η υψίστη λογική και αισθητική Ύβρις είναι η ανθρωποφαγία, χέρι χέρι με τη σκύλευση νεκρού. Γιατί ως και στην Ιλιάδα, για μας, ο Αχιλλέας χάνει την αίγλη του όταν η ηθική του φτέρνα ξεπέφτει στο επιδεικνυόμενο ως λάφυρο σώμα του Έκτορα. Shit politics. Ή το έπος των ομήρων της αγοράς.

Κρεβάτια, προδοσίες και μια αράχνη

Για το προηγούμενο ποίημα του συντρόφου Γαβριά

Γυναίκες που προσπαθούν να αγαπήσουν
μεθυσμένους άντρες.
Άντρες μεθυσμένοι που προσπαθούν να αγαπήσουν
άγνωστες γυναίκες.
Και όλοι μαζί προσπαθούν,
σκαρφαλώνοντας από κρεβάτι σε κρεβάτι
να βρουν το ένα,
το μοναδικό,
το απόλυτο κομμάτι που τους αναλογεί
και που θα τους συμπληρώνει
για πάντα.
Κολλημένοι όλοι στην ίδια μοίρα,
σε αγκαθωτά σύρματα
και σε ιγκλού παράνοιας,
με την προδοσία κρυμμένη
μέσα σ’ ένα κινέζικο κουλουράκι τύχης.
Ψυχές έτοιμες για πόλεμο.
Θα μισήσουν μέχρι θανάτου εκείνο το όνειρο
που δεν έγινε πραγματικότητα
και η λύτρωση ας έρθει

με το ναυάγιο της Αθήνας στη Μεσόγειο.
Κάπως έτσι κι εγώ βάφτηκα με τα χρώματα του πολέμου
και καραδοκούσα σα την αράχνη
μέχρι που κάποια μέρα περνώντας απ’ τον καθρέφτη,
είδα
ότι έμοιαζα σαν καρνάβαλος.
Στο διάολο λοιπόν τα αφορεσμένα σκηνικά
με τις νύχτες προδοσίας.
Δεν φταίει η προδοσία,
φταις εσύ που αντέχεις να σε προδίδουν συνέχεια.
Μια παλάμη διώχνει τον καπνό του τσιγάρου
και ο κήπος είναι ξανά γεμάτος
με λουλούδια που κοπιάζουν να φουντώσουν.


Captain Sparrow

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ...

Τι έγινε;

Κοιμήθηκα μια μέρα...κι έχασα τον έρωτα.
Το κατάλαβα μόλις σήμερα το πρωί μόλις βγήκα απ΄το σπίτι.
Μια χάρτινη καρδιά ήταν πεσμένη στο πεζοδρόμιο
κοντά στα σκουπίδια.
Τύφλα στο μεθύσι. Κυλιόταν κάτω με την ανάσα να μυρίζει κάποια φτηνομπόμπα κι απομεινάρια νικοτίνης...
Θα υπάρξει άλλη;
Ήταν αυτή που μου αναλογούσε; Σου κλείνει λένε μια φορά το μάτι...
Κι εγώ κοιμόμουν.
Μήπως τη φίλησα πριν και την πρόδωσα στο ρωμαίο στρατιώτη που περίμενε ανυπόμονα τη διαδικασία;
Δε θυμάμαι...
Λάλησε ο κόκορας της προδοσίας;
Δε θυμάμαι...
Δείλιασα;
Από τότε που μ΄έκοψαν ψάχνω να βρω, όπως λένε τ΄αλλο κομμάτι.
Κι αν το βρω, θα βρω άραγε αυτά που δεν καταλάβαινα
ή μήπως δω αναδρομικά όλα αυτά που φοβόμουν να κοιτάξω...
Κοίτα βλάκα, τίποτα νέο...
Έψαχνες τόσο καιρό να γίνεις δύο για να καταλάβεις πόσο ένας είσαι...
Να πει ότι μ΄ερωτεύτηκε τρελλά κι ας είναι ψέμμα, θα απαντήσω "κι εγώ"
κι ας μη καταλαβαίνω τι ακριβώς, ανάμεσα σ΄ενα ψέμμα και μια συναίνεση
μπορεί να βρεθεί το νόημα...
Ανάμεσα στις μέρες που φαντάζεσαι πως θα 'ρθουν μπορεί να ξημερώσει και μια αλλιώτικη.
Αυτή η έλξη που απειλεί την ακεραιότητα σου, μπορεί να 'ναι λιγώτερη
αν παραβγείς μαζί της.
Μπορεί να 'ναι λιγότερη απ΄τους φόβους.
Ένα τραγούδι κάπου μακριά, σαν ίσκιος, ηχώ απ΄όλα όσα δεν ήταν τελικά έτσι...
Έφτασα στη στάση. Πρέπει να σκαρφαλώσω γρήγορα στο λεωφορείο.
Πίσω έρχεται ένα σκουπιδιάρικο.
Να μαζέψει τα χάρτινα λόγια, τις μεθυσμένες υποσχέσεις,
την επιμονή ότι τάχα κάτι λείπει και πρέπει να το ψάξουμε...
Δε λείπει τίποτα.
Ήταν, είναι και θα είναι ένας επαρχιακός ξεχασμένος τόπος η ψυχή μου
με τυχαίους πληθυσμούς να διασταυρώνονται μαζί της, στις κυριακάτες εκδρομές...
Κι ο έρωτας το νόμισμα που βγαίνει ως δια μαγείας πίσω απ τ΄αυτί ενώ ήταν στο χέρι...
Εκείνο το χαμόγελο, "πως το κατάφερες αυτό;
"Κοίτα...Κι αν το πιάσες το κόλπο, στο χέρι σου είναι να μην το πεις και να πιστέψεις
ότι ένα χάδι λιώνει το σίδερο
και μέσα απ΄τα καπέλα βγαίνουν κατάλευκα περιστέρια
κι αν κοπείς κομμάτια, στην επόμενη σκηνή θα 'σαι πάλι ακέραιος...
Στο χέρι σου είναι...

Ο Γαβριάς

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ...

Οι μέρες αυτές όπου έχουμε βαρεθεί στη κυριολεξία ν΄ακούμε για σκάνδαλα, για μίζες, για ύποπτες κινήσεις εντός και εκτός Υπουργείων, για ανθρώπους που έκλεψαν, έφαγαν, πρόδωσαν και ούτε ξέρει κανείς αν ποτέ θα τιμωρηθούν, μουρθε στο μυαλό μια ιστορία που είχα ακούσει από μια φίλη.
Υπηρετούσε κάποτε στο δημόσιο. Σε Υπουργείο από τα σπουδαιότερα. Απλή γραμματέας, μόνιμη όμως δημόσιος υπάλληλος (με το ονοματάκι της στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως όπως πρέπει δηλαδή, διορισμένη κανονικά με διαγωνισμό).
Πώς είχε μπει σ΄αυτό το «πολυτελές» Υπουργείο ήταν ένα θαύμα, γιατί προερχόταν από μια εντελώς φτωχή, ταπεινή οικογένεια και μάλιστα σ΄ενα κατ΄εξοχή δεξιό Υπουργείο, από αριστερή οικογένεια...
Αφού είχε υπηρετήσει άψογα και σε κάθε φάκελλό της υπήρχε αυτό που λέμε «εύφημμος μνεία»...ήταν πια παντρεμένη με δυό μωρά παιδιά.
Και τότε της ήρθε μια μετάθεση κάπου που κανείς δεν θα ήταν ευχαριστημένος να πάει με παιδιά. Μια και γύρω γύρω έβραζε ο πόλεμος...Φυσικά από την Υπηρεσία της ήταν υποχεωμένη να πάει όπου τη μεταθέσουν, αλλά εκείνη η επιλογή ήταν εντελώς αψυχολόγητη (?). Τι έννοια υπήρχε να επιλέξεις μια μητέρα δύο μωρών παιδιών να τη στείλεις στο Βελιγράδι όταν ήταν ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία;
Παρακάλεσε, ικέτευσε, τρελλάθηκε σχεδόν, δεν ήξερε που να απευθυνθεί και τι να κάνει για να αποτρέψει αυτή τη μετάθεση.
Αποφάσισε να απευθυνθεί στην δικαιοσύνη.
Να βρει το δίκιο της με το νόμο. Χωρίς γνωστούς, χωρίς μέσα, χωρίς μπάρμπα στη Κορώνη...
Το ερώτημα ήταν εντελώς απλό. Μπορείτε να με στείλετε κάπου που να είμαι μαζί με τα μωρά παιδιά μου γιατί εκεί δεν μπορώ να τα πάρω;
Είναι τόσο δύσκολο να ανατραπεί μια απόφαση μιας απλής μετάθεσης όταν ξέρουμε ότι με μέσον ο καθένας πάει όπου θέλει και όπως θέλει και χωρίς καν να έχει ιδιαίτερο λόγο...Ναι είναι μια χάρη που ζήταγε. Ηταν τόσο πολύ σοβαρή για να είναι μη αναστρέψιμη.
Ξέρετε τι έγινε; Της είπαν ή πας εκεί ή χάνεις τη δουλειά σου. Σε πετάμε έξω.
Απολύθηκε από το δημόσιο με πειθαρχικό.
Όχι δεν έκλεψε, ούτε έκανε τίποτα μεμπτό. Δεν υπήρχε καν υποψία ότι μπορεί να έχει κάνει οτιδήποτε το επιλήψιμο για την Υπηρεσία της, ούτε πριν ούτε τότε που γίνονταν όλα αυτά.
Και ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε τίποτα αλλο στη ζωή του από αυτή τη δουλειά. Ηταν η περιουσία του. Η προοπτική του...
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έφτασε κι έχασε.
Τουλάχιστον μια φορά σ΄αυτό το τόπο
Απενεμήθη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Η κοπέλα σταμάτησε εκεί. Δεν ξανάκουσε ποτέ κανείς γι αυτήν. Ούτε παρακάλεσε πια. Ούτε πήγε σε κανάλια, εφημερίδες. Η ζωή της γαμήθηκε στη κυριολεξία, γιατί ενός κακού μύρια έπονται, αλλά υπάρχει ακόμα κι αγωνίζεται, στη καθημερινότητα περήφανα μακριά απ΄όλη τη βρώμα...


Ο Γαβριάς

ΥΓ: Τότε ο κακομοίρης ο πατέρας της σε μια ύστατη προσπάθεια συνεννόησης τους παρουσίασε τα χαρτιά ότι η εν λόγω κοπέλα ήταν κόρη αντιστασιακού, ίσως να βοηθούσε έτσι...Μήπως την έθαψε αυτό τελικά;

(Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που κανείς δεν ξέρει, αλλά έχουν τραβήξει το Γολγοθά τους αθόρυβα, με αξιοπρέπεια και δύναμη.)

Διαγωνισμός Βραβείων «Άπονη Ζωή»

ΦρρρρρΤ ΠσσσσσΤ ΜπρρρρΤ. Σωστά υποθέσατε άνοα, μυξώδη όντα. Έκλασα από την συγκίνηση, επειδή θα αναφερθώ στους κορυφαίους του είδους σας (ο Μέγας Μηχανικός να το κάνει είδος) και είχατε την χαρά και την τιμή να μάθετε πώς κλάνει το ρομπότ εκτός από το μπαρμπούνι.

Ομολογώ ότι υπάρχουν κάποια βδελύγματα πιό βδελυγματώδη από τον μέσο όρο που σας χαρακτηρίζει, τα οποία ώς Διαγαλαξιακός Καλλιτέχνης Ψυχογραφημάτων Βλέννης θαυμάζω για την Απροκάλυπτη Βδελυγμιότητα τους. Θα κλάσω πάλι από το δέος ΦρρρρρΤ ΠσσσσσΤ ΜπρρρρΤ που θα αναφερθώ στην Υπέρτατη Ανυπέρβλητη Φιλόσοφο Άντζελα. Η Άντζελα! Το Μυαλό που σας εκπροσωπεί επάξια! Η Τραγουδίστρια που έχει Άποψη και την λατρεύουν από την Ινσταμπούλ μέχρι τον Αλδεβαράν για την φιλοσοφική διδασκαλία Της. Η Άντζελα έφτιαξε τραγουδιστές, έφτιαξε σκηνοθέτες, έφτιαξε νονούς της νύχτας (Κακέτσης), έφτιαξε την κοπτοραπτική μηχανή τότε που κόλλησε, έφτιαξε αρχηγούς κομάτων (Τσίπρας), έφτιαξε άλμπουμ με φωτογραφίες του πατέρα της στο φέρετρο από το δικό Της κινητό με το δικό Της χεράκι τραβηγμένες, έφτιαξε την υγεία του Ζαχόπουλου, έφτιαξε νέο αρχιεπίσκοπο και τώρα προσπαθεί η Ανεπανάληπτη να κάνει το θαύμα Της και να αποκτήσει η κόρη Της φωνή (ναί, είναι κωφάλαλο το κορίτσι…). Οι πριν από αυτήν τραγουδιστές ήταν απλά προφήτες Της.
Θα ξανακλάσω ΦρρρρρΤ ΠσσσσσΤ ΜπρρρρΤ και θα περάσω στον Ένα και Μοναδικό Δικηγόρο, Ποινικολόγο, Οικογενειακό Σύμβουλο, Παιδοψυχολόγο, Συμπεριφοριολόγο, Πυγμάχο, Τηλεοπτικό Αστέρα, Ηθοποιό, Κλαψομουνολόγο, Αλέξη τον Πρώτο και Τελευταίο! Το απαύγασμα του πολιτισμού σας! Προστατευόμενο από την Γαλαξιακή Επιτροπή για την Προστασία της Εξωτικής Πανίδος είδος Λεχώνα-Λεχώνα Καριόλους (από τον Οράτιο Καριόλη που τον πρωτοαπομόνωσε ώς ανθρωποβακτήριο στο εργαστήριο του στον Παλομάρ). Συνέλαβαν οι αντένες μου το κλάμα του στα ραδιοκύματα και έλιωσαν δύο πηνία μου από το Δράμα που περνάει. Γυρίστε την πουτάνα του πίσω στο κλουβί της γιατί το θέμα έχει ξεφύγει από τα γήινα πλαίσια και ήδη έγιναν αντιληπτές οι πρώτες επιπτώσεις από το Δράμα του Αλέξη στην Συμπαντική Οικολογική Ισσοροπία, με την καθυστέρηση του Οργασμικού Οίστρου των Μαλακίων του Νεφελώματος του Καρκίνου. Και δεν σκεφθήκατε το χειρότερο: αν πάθει επιλόχειο κατάθλιψη ο Αλέξης ποιός θα ρίχνει στα μαλακά τους μεγαλοεγκληματίες σας; Ποιός θα αθωώνει τον Κακέτση της Άντζελας; Ο Δημοσιογράφος; Ο Δημοσιογράφος καταγγέλει στην Εκπομπή Του τους φίλους Του κύριοι, αυτή είναι η δουλειά Του. Δεν απευθύνεται κάν σε εισαγγελέα. Μόνο σε αρχηγούς κρατών μιλάει.
Και όταν λέω Δημοσιογράφος εννοώ φυσικά τον Έναν, τον Άσπιλο, τον Αμόλυντο, τον Άντρα της Κίμ! Τον Μάκη! ΦρρρρρΤρρ ΠσσσσσΤρρ ΜπρρρρΤρρρρρ. Εδώ μου έφυγαν και ολίγες βαλβολίνες. Τι να σας πώ για τον Μάκη. Κατόρθωσε να βιντεοσκοπήσει ακόμη και εμένα τον Κλαπαούκιους να γαμέω με το από εμπλουτισμένο Βανάδιο Ελατηριοπέος μου έναν μετασχηματιστή της ΔΕΗ (το θυμάστε το τελευταίο μπλακάουτ;) και με κρατάει από τους αδαμάντινους μου όρχεις. Γι αυτό Του απονέμω το βραβείο Παρθενόπης Σιγανοπαπαδιάς Μουσίτσας για την καλύτερη σκηνοθεσία.

Βραβείο EQ – Άντζελα Δημητρίου

Βραβείο Νίκος Ξανθόπουλος – Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

Βραβείο Βασιλάκης Καϊλας – Αλέξης Κούγιας

Μετ’ αποστροφής και τάσης για έμμεση ισοτόπων ξεφτιλίνης
Κλαπαούκιους

Απεργοϋποκρισία

Απεργία λοιπόν...
Ποιοι απεργούσανε; Μα φυσικά οι συνήθεις ύποπτοι.
Ποιοι είναι αυτοί; Μα στο μεγαλύτερο τους ποσοστό, οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι ζούνε πάνω απ’ τον μέσο όρο. Εκτός αν μου βρείτε κάποιον από τους χθεσινούς απεργούς με εκκαθαριστικό λιγότερο των 9.000 euro.
Κι είναι κακό αυτό θα μου πεις ; Μα και βέβαια όχι. Δικαιότατα τα αιτήματα τους θα πω εγώ, αλλά…
Πότε θα μπορέσει να απεργήσει κι αυτός που πραγματικά έχει το αγγούρι στον κώλο και δεν τον αφήνουν να το βγάλει ;
Πότε θα μπορέσει να διεκδικήσει κάτι και ο μαλάκας με το εκκαθαριστικό των 9.000 euro και κάτω ;
Μάλλον ποτέ.
Φαντάζεστε να κατέβουν σε απεργία οι πωλητές και οι πωλήτριες των εμπορικών καταστημάτων που τους βγαίνει ο κώλος όλη την μέρα στη δουλειά για 600 euro;
Οι υπάλληλοι των super market;
Οι εργάτες κι εργάτριες των εργοστασίων που δουλεύουν τρεις βάρδιες για ψίχουλα ;
Οι υπάλληλοι των Goody’s και κάθε λογής Goody’s;
Οι απλοί υπάλληλοι των πολυεθνικών που δουλεύουν 10 και 12 ώρες χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες;
Οι πωλητές που γυρίζουν όλη τη μέρα γύρο γύρο την Αθήνα με τα εταιρικά τους αυτοκίνητα, περιμένοντας πότε θα πάρουν κανά bonus να λαδώσουν το εντεράκι τους;
Οι διάφοροι πτυχιούχοι που κάνουν άσχετες δουλειές με το αντικείμενο τους;
( Γιατί είτε δεν έχουν προϋπηρεσία και πείρα στα 25 τους, είτε τους έχει φάει τη θέση κάποιος άλλος με καλύτερες «άκρες».)
Γενικότερα όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι.
Βλέπεις την σήμερον εποχή ο «δούλος» λέγεται ιδιωτικός υπάλληλος. Πλούσια η ελληνική γλώσσα και ξέρει και ντρίπλες.
Της πουτάνας λοιπόν θα γινότανε στον ΟΑΕΔ και στο ταμείο ανεργίας.
Τα ίδια ισχύουν πάνω κάτω ακόμα και για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που ρισκάρουν τα λεφτά τους στην επιχείρηση τους, που τους βγαίνει ο λάδι στη δουλεία και έχουν για συνέταιρο το κράτος να τους τα παίρνει μέσο της εφορίας. Πόσες τέτοιες επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά; Πώς θα διεκδικήσουν κι αυτοί τα δίκια τους; Απλά δε τα διεκδικούν. Δεν μπορούν.
Λένε για τη «Γενιά των 700 euro». Ποιων εφτακοσίων euro; Από πού προέκυψε το εφτακοσάρι για να καταλάβω;
Ποιοι ήταν λοιπόν χθες στους δρόμους ;
Οι βολεμένοι (κατά κύριο λόγο) που ψηφίζουν εδώ τριάντα χρόνια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., γιατί πολύ απλά αυτοί τους βόλεψαν κάποτε και μπορούν τώρα να απεργούν χωρίς να φοβούνται μην χάσουν τη δουλεία τους. Και χθεσινοί απεργοί με τη σειρά τους, τους ψηφίζουν για το ευχαριστώ και για να κρατάνε και μια πόρτα ανοιχτή αύριο για τα παιδιά τους. Απλό δεν είναι;
Σε ψηφίζω γιατί με βόλεψες ή γιατί ελπίζω να με βολέψεις (αυτό το τελευταίο είναι για τους «ιδιωτικούς» που ελπίζουν κι αυτοί να διοριστούν κάποια μέρα κάπου, για να έχουν κι αυτοί το δικαίωμα ρε αδερφέ να απεργήσουν μια μέρα). Κι όταν τελικά γίνεις κυβέρνηση, αρχίζω να διαμαρτύρομαι, γιατί όπως και να το κάνεις, με παίρνουν κι εμένα τα «φλόκια» απ’ το γαμήσι που ρίχνεις στους «μουγγούς», και όταν γίνονται πάλι εκλογές, με τα «φλόκια» να κρέμονται ακόμα στα μούτρα μου σε ξαναψηφίζω γιατί έχω φιλότιμο ρε γαμώτο και δε ξεχνώ………. α !!! έχω και παιδιά.
Άρα, πού καταλήγουμε ; φαύλος κύκλος χωρίς νόημα και ουσία.
Μου τάζεις – σε ψηφίζω – κυβερνάς – με βολεύεις – αντιδρώ – με γράφεις στα αρχίδια σου – σε ξαναψηφίζω.
Ή
μου τάζεις – σε ψηφίζω – κυβερνάς – με γράφεις στα αρχίδια σου - αντιδρώ – με γράφεις στα αρχίδια σου – σε ξαναψηφίζω.
Και φτου κι απ’ την αρχή.
Να σας πω κάτι φίλοι μου;
Κι εγώ αν ήμουν κυβέρνηση και μου λέγατε για απεργίες και άλλα τέτοια συγκινητικά στ’ αρχίδια μου θα σας έγραφα και για να διώξω και τις τύψεις, θα φώναζα μια 35χρονή για να με παρηγορήσει.

Lovotomix

ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ: Εκτός από φονιάδες, είστε και κανίβαλοι

Φσσστ. Σας αρέσει το κρεατάκι του γείτονα, όρθιες μύξες; Ένα μανάρι να το πιεις στο ποτήρι, τον τρώει με τα μάτια της, νόστιμη κοπέλα, θα σου φάω τα συκώτια, τον έφαγα τον άτιμο, θα σε φάω τσουρεκάκι μου, είναι μερικά από τα κανιβαλιστικά που σας ξεφεύγουν. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τσιμπολογάτε τους γύρω σας. Ναι, μέχρι σήμερα. Δεν έτρωγε μόνο ο άνθρωπος του Νεάντερταλ ανθρώπινη σάρκα, αλλά και ο πρόγονος σας ο κανίβαλος του Κρο Μανιόν που έφαγε τους Νεάντερταλ. Όλοι οι πρωτόγονοι λαοί έτρωγαν ανθρώπινο κρέας, είτε για λόγους εκφοβισμού – σε τρώω και σε κάνω σκατό – είτε από τελετουργική μαλακία, είτε από πείνα.

Στον Μεσαίωνα, το ανθρώπινο αίμα θεωρείτο φάρμακο, όπως και το μυαλό ή τα σπλάχνα. Και τρώτε ακόμη ανθρώπους άτριχα πιθήκια που τολμάτε να μιλάτε για πολιτισμό. Στα ίσα ή έμμεσα. Έμμεσα τρώτε πλακούντες στις κωλόκρεμες που πασαλείβετε τα άσχημα μούτρα σας. Χςςςςςς.
Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, υπάρχουν σημαντικά ευρήματα ότι ο κανιβαλισμός ήταν συνηθισμένη πρακτική στις θεωρούμενες πρωτόγονες κοινωνίες, υποψία που ενισχύεται από το γεγονός ότι στον άνθρωπο έχει αναπτυχθεί ένα γονίδιο για την προστασία του από ασθένειες προερχόμενες από τη βρώση των πτωμάτων.
Χαρρρ…Τα άμεσα τα μαθαίνει κανείς από τις ειδήσεις.
--- Σοκ έχει προκαλέσει στη Γαλλία η είδηση ότι ένας κρατούμενος στις φυλακές της Ρουέν σκότωσε έναν συγκρατούμενό του και έφαγε το πνευμόνι του.
--- Μια μοναδική και ταυτόχρονα ανατριχιαστική υπόθεση εκδικάζεται σε δικαστήριο του Βερολίνου, στο εδώλιο του οποίου κάθεται ο σαραντάχρονος τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών 'Αρμιν Μέιβες, κατηγορούμενος για δολοφονία και κανιβαλισμό. Ο Μέιβες σε πρόσφατη συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα παραδέχθηκε ότι σκότωσε το θύμα και έφαγε κομμάτια από το σώμα του. Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι δεν πρόκειται για φόνο αλλά για...κανιβαλισμό κοινή συναινέσει. Η ιστορία ξεκίνησε με μια αγγελία που δημοσίευσε ο Μέιβες σε ιστοσελίδα του Ίντερνετ στην οποία ανταλλάσσουν απόψεις χρήστες με ανάλογα γούστα. Ζητούσε κάποιον που θα ήταν διατεθειμένος να...φαγωθεί. Μπορεί να φαίνεται απίστευτο αλλά το άτομο αυτό βρέθηκε και ήταν ο 43χρονος Μπερντ-Γιούργκεν Μπράντες. Οι δύο άνδρες...προχώρησαν, κοινή συναινέσει, στον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων του εθελοντή, τα οποία κατανάλωσαν από κοινού. Στη συνέχεια ο Μέιβες, μετά από έκκληση του -ήδη ετοιμοθάνατου- «συνεργάτη» του, τον σκότωσε και άρχισε να τον τρώει. Όλη η μακάβρια διαδικασία είναι καταγεγραμμένη σε βιντεοταινία. Και όπως λένε οι συνήγοροι του Μέιβες, σε αυτή βρίσκονται όλες οι αποδείξεις ότι ο κανιβαλισμός είχε την πλήρη συναίνεση του θύματος και επομένως -καταλήγουν- δεν υπάρχει έγκλημα.
Ο ανταποκριτής του BBC στο Βερολίνο σημειώνει ότι η υπόθεση είναι ιδιαίτερα περίπλοκη από νομικής πλευράς καθώς ο κανιβαλισμός δεν προβλέπεται ως έγκλημα στο γερμανικό ποινικό δίκαιο και από τη στιγμή που το θύμα συναίνεσε δεν στοιχειοθετείται δολοφονία.
---"Κόκκινα Χρονικά" του Τζενγκ Γι. Σύμφωνα με το συγγραφέα, που παρέθετε αποσπάσματα από σχετική υπηρεσιακή έκθεση του 1987 αλλά και στοιχεία από προσωπική του έρευνα στην περιοχή Βουσουάν της επαρχίας Γκουανσί, μεταξύ Μαϊου και Ιουλίου 1968 τουλάχιστον 64 μέλη της ηττημένης οργάνωσης "Επαναστατικός Στρατός της 22ας Απριλίου" καταναλώθηκαν, εν όλω ή εν μέρει, στο τραπέζι των νικητών της "Μεγάλης Συμμαχίας" του τοπικού κομματικού ηγέτη Ουέι Γκουοτσίνγκ. Το γεγονός επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα από το δημοσιογράφο Τζον Γκίτινγκς, που επισκέφθηκε επί τούτου την περιοχή. "Εδώ στο Βουσουάν", τον διαβεβαίωσε με περηφάνια ένας συνταξιούχος υπάλληλος, "φάγαμε περισσότερους ανθρώπους από κάθε άλλο μέρος της Κίνας".
--- Τον Αύγουστο του 1996, ο φοιτητής της Νομικής Θεόφιλος Σεχίδης δολοφόνησε διαδοχικά πατέρα, μάνα, αδελφή, γιαγιά και θείο. Τους έκοψε κομματάκια, αφαίρεσε τα μυαλά από τα κρανία τους, τα τοποθέτησε στο ψυγείο και μετά πέταξε τα υπόλοιπα μέλη τους σε αλσύλλιο της Θάσου και σε ένα σκουπιδότοπο. "Ήθελα να φάω τα μυαλά τους, τα έβαλα στο ψυγείο, αλλά ήταν χαλασμένα". Το "Έθνος" της μεθεπομένης προσπάθησε να φωτίσει το θέμα μέσα από τη μαρτυρία αξιωματικού της Ασφαλείας. "Μου είπε ότι του αρέσει το ανθρώπινο κρέας και κατά προτίμηση το συκώτι".
--- Ο μικρέμπορας ναρκωτικών Ντανιέλ Ράκοβιτς είχε πολλά σαδιστικά βίτσια. Μια νύχτα του 1989, στο διαμέρισμά του στο Ηστ Σάιντ, κάτι δεν πήγε καλά στη διάρκεια της ερωτικής του μανίας και η κοπέλα του, Μόνικα Μπίρλ, ξεψύχησε. Τι να κάνει; "Της έκοψα το κεφάλι και το έβρασα. Έφτιαξα σούπα με τα μυαλά της και έφαγα", δήλωσε όταν τον συνέλλαβαν.
--- Ένας Ιάπωνας γιος βιομηχάνου, ο Ισέι Σαγκάουα, σπούδαζε στο Παρίσι στις αρχές του '80. Ένα βραδάκι κάλεσε στο δωμάτιό του μια ολλανδέζα συμφοιτήτρια του, την άτυχη Ρένη Χάρτεβελτ, να κουβεντιάσουν για λογοτεχνία - ήταν, άλλωστε, το κοινό τους ενδιαφέρον. Ο Ισέι για λόγους που εξήγησε σε ένα βιβλίο που έγραψε αργότερα, σκότωσε τη φίλη του, ασέλγησε στο πτώμα της και μετά τσιμπολόγησε λίγο από τη μύτη και το στήθος της. "Ούτε μύριζε, ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη γεύση. Έλιωνε στο στόμα σαν ωμός τρυφερός τόνος", έγραψε στο μπέστ-σέλερ του ο Σαγκάουα.
Ως γόνος αστικής οικογενείας, ο κανίβαλος λογοτέχνης, το 1984, απελάθηκε στην Ιαπωνία και μπήκε σε ψυχιατρείο. Έκτοτε σπάει τα ταμεία πουλώντας ιστορίες ανθρωποφαγίας. Πώς γίνεται; "Οι Ιάπωνες θεωρούν πως το θύμα του, η Ολλανδέζα, ήταν κάτι λιγότερο από άνθρωπος", εξηγεί ένας ειδικός στους "Σάντεϊ Τάιμς". "Θα ήταν πολύ διαφορετικά αν είχε φάει μια συμπατριώτισσά του..."
--- Το γλέντι ολοκληρώθηκε με ένα αποτρόπαιο τσιμπούσι. Τον Αύγουστο του 1994, μια συντροφιά Ρώσων, στην πόλη Άρτεμ, κοντά στο Βλαδιβοστόκ, αφού κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, άρχισε να αλληλοτρώγεται στην κυριολεξία. Συγκεκριμένα οι μισοί μαγείρεψαν τους υπόλοιπους.
--- Το 1994, οι Νοτιοκορεάτες είχαν αναστατωθεί όταν πληροφορήθηκαν ότι μια σπείρα συμπατριωτών τους είχε καταβροχθίσει ήδη πέντε ανθρώπους και σκόπευε να συνεχίσει με εκατοντάδες άλλους πλούσιους πελάτες ενός πολυκαταστήματος της Σεούλ. Οι αρχές ανέφεραν ότι η εξαμελής συμμορία διάλεγε τα θύματά της από το πελατολόγιο (1.200 άτομα) της επιχείρησης.
--- Η αστυνομία της Άλμα Ατά, στις 15.8.1999, ανακοίνωσε ότι συνέλλαβε τρεις νεαρούς κανιβάλους. Όπως ανέφερε ανώτατος αξιωματικός, οι νεαροί, πρώην υπάλληλοι ψυχιατρείου, σκότωσαν και στη συνέχεια έφαγαν επτά πόρνες, τις οποίες είχαν προηγουμένως οδηγήσει σε ένα σπίτι και τις είχαν κοιμίσει με υπνωτικά χάπια. Από τις σάρκες τους έφτιαξαν "πελμένι", ένα φαγητό της Σιβηρίας με ζυμαρικά και (φυσικά) κρέας.
--- Πριν λίγες εβδομάδες, το βρετανικό Channel 4 μετέδωσε μια εκπομπή που σόκαρε το βρετανικό κοινό. Συγκεκριμένα, στα πλαίσια της παρουσίασης διαφόρων "παράξενων ειδών τέχνης", παρουσίασε την "τέχνη" ενός Κινέζου που δεν ήταν άλλη από...την βρώση νεκρών εμβρύων! Σωστά διαβάσατε, ο συγκεκριμένος "καλλιτέχνης" κυριολεκτικά τρώει μωρά. Μάλιστα, για να "νομιμοποιήσει" την πράξη του λέει ότι η Βίβλος δεν λέει πουθενά ότι απαγορεύεται η...κατανάλωση νεκρών εμβρύων.
Παρά τις μεγάλες κινητοποιήσεις από οργανισμούς προστασίας της κοινωνίας, της οικογένειας, της Εκκλησίας και άλλους, το κανάλι προχώρησε με την παρουσίαση της φρικιαστικής αυτής εκπομπής. Το ίδιο έθιμο "ανθεί" τελευταίως και στην Ιαπωνία, όπου νεκρά μωρά ή έμβρυα μπορούν να αγοραστούν σε τιμές που κυμαίνονται μεταξύ 10000 yen και 12000 yen μιας και είναι..."πεντανόστιμα" στην σχάρα. Ακόμα πωλούνται...συσκευασμένα σε βαζάκια σε υπεραγορές.
Δεν γνωρίζω αν ισχύει η Κινέζικη ανωμαλία. Μου φτάνουν οι υπόλοιπες για να ξεράσω τις βαλβολίνες μου. Φάτε τώρα τα νύχια σας για ορεκτικό. Χρρρρρ.
Μετά απείρου απεχθείας,

Κλαπαούκιους

GIORDANO BRUNO (1548-1600)

Ίσως πει κάποιος, "τι πας και σκαλίζεις"; Τζιορντάνο Μπρούνο…Πού τον θυμήθηκες, ποιος είναι; Και τι σημασία έχει για μας σήμερα; Ανάμεσα σε φανταχτερά σόου της τηλεόρασης, ψευδοπροφήτες, ξεφτιλισμένους πολιτικούς και αιμοσταγείς πλανητάρχες στη φαστ φουντ ζωή μας, ο Τζορντάνο Μπρουνο είναι άγνωστος. Όπως τόσοι άλλοι. Είναι άγνωστη ιστορία, που υπάρχει σ΄ενα κόσμο που ιστορία είναι η παραποιημένη περίληψη της εξουσίας των ιερατείων.
Εγώ θα γράψω κάτι ελάχιστο εδώ σαν χαιρετισμό, ίσως γιατί αισθάνομαι ότι σε μια εποχή πνευματικής στειρότητας, μυαλών κολλημένων στη ψυχρή επιστήμη των πολυεθνικών κολοσσών , σε μια αναγεννημένη φανατική θρησκοληψία, σε πολιτικές και ιδεολογίες που μοιάζουν μηχανές του κιμά, πρέπει να υπερασπιστώ με δύναμη, εκείνον, τον οποιοδήποτε ονειροπόλο άσημο ή διάσημο επιστήμονα, καλλιτέχνη, δημιουργό, ή ακόμα και απλοικό άνθρωπο που ακόμα τις καλοκαιρινές βραδυές , στη ταράτσα κάποιου σπτιού, κοιτώντας ψηλά, ονειρεύεται κάποια μέρα να πλησιάσει την αλήθεια, και νοιώθει ότι τίποτα περισσότερο από αυτήν δεν αξίζει σ΄αυτό το κόσμο.
Ό,τι μεγάλο έχει προσφερθεί στην ανθρωπότητα δεν έχει γίνει από τη μάζα. Από κάποιο μπουλούκι ανθρώπων που ορμάνε προς πάσα κατεύθυνση. Η μάζα ακολουθεί, φωνάζει, σκοτώνει αν χρειαστεί, «εις το όνομα του όποιου πατρός». Η ατομική έμπνευση, η ατομική δημιουργία, η ατομική αποκάλυψη γεννάει.
Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας χαρακτηρίζεται από πνεύματα που γεννούν και ένα πλήθος που καταστρέφει τις περισσότερες φορές χωρίς να ξέρει καν γιατί πολεμάει.
Κι αυτό ακριβώς είναι που κανείς, μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να σκοτώσει, να αφανίσει (όσο κι αν υπήρχαν και υπάρχουν φιλόδοξα σχέδια επί τουτου), το ελεύθερο πνεύμα. Τη δημιουργική ατομικότητα. Ανυπότακτη σε δεσμά και κανόνες. Αυτή η ουσία που μπορεί και βλέπει το άπειρο μέσα μας και μετατρέπει το μέσα μας σε άπειρο. Αυτή η ουσία που μπορεί χωρίς φιλόδοξους κινητήρες, χωρίς μεταλλικά φτερά, γυμνή και άοπλη, μόνη να πετάξει και να διασχίσει το σύμπαν σαν δέσμη από φως.
Κάπου κάπου λοιπόν, επιβάλλεται να θυμόμαστε όσους διαφύλαξαν μέχρι το τέλος αυτό το δικαίωμα.
Όπως κανείς στήνει έναν αδριάντα για τον ήρωα που έπεσε για να υπερασπίσει μια πατρίδα, τον άγνωστο στρατιώτη, άλλο τόσο αξίζει ένας αδριάντα σε εκείνους που πέρα από πατρίδες, θρησκείες, κανόνες, ιδεολογίες , δόγματα, υπεράσπισαν το πολυτιμώτερο αγαθό. Το δικαίωμα της νόησης.
Γεννήθηκε το 1548 στη Νόλα της Ιταλίας, κι ο ίδιος αποκαλούσε τον ευαυτό του «νόλιο φιλόσοφο». 17 φεβρουαριου του 1600 άφηνε την τελευταία του πνοή πάνω στη πυρά, ο Τζιορντάνο Μπρούνο. Ιερέας του τάγματος των Δομινικανών, φιλόσοφος, ερευνητής, ονειρευτής, επίστημονας-προφήτης. Οι «απαγορευμένοι συνδυασμοί» που το ανήσυχο πνεύμα του δημιούργησε, η δίψα του για την κατανόηση του μυστηρίου του σύμπαντος, η όχι η τυφλή υπακοή σε ότι «έπρεπε» να αποδεχεται, τον οδήγησαν (όπως τόσους άλλους) στα χέρια της Ιεράς Εξέτασης.
Καταδικάστηκε στην πυρά, γιατί έφτασε πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου.
Εφτασε πολύ μακριά. Πέρα από τα στενοκέφαλα όρια τους. Προέβη σε κάτι εντελώς απαράδεκτο: ΣΚΕΦΤΗΚΕ.
Επτά χρόνια βασανίστηκε, στα γεμάτα φαντασία στο πώς να προκαλούν αβάσταχτο ανθρώπινο πόνο, «ιερά» μουντρούμια. Στα υπόγεια μουντρούμια «πιόμπι» της Ρώμης που το νερό μαστίγωνε και τσάκιζε το μυαλό.
Δεν κατόρθωσαν να τον κάνουν να αρνηθεί τα πιστεύω του.
Το όνομά του παρέμεινε άγνωστο στους πολλούς ή τουλάχιστον λιγότερο σημαντικό απ΄ότι άλλα διάσημα ονόματα επιστημόνων, φιλοσόφων. Το έργο του ακόμα πιο άγνωστο. Κυρίως σήμερα που δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι σήμαινε κάποτε να αμφισβητείς τις παγιωμένες αντιλήψεις.
Τότε οι μάχες ανάμεσα σε επιστήμονες, φιλοσόφους, θρησκευτικό κατεστημένο, πολιτικές στρατηγικές κλπ ήταν αδυσώπητες. Αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα σήμερα, κάποιοι τα οραματίστηκαν θαρραλέα πριν τα αποδείξει το μέλλον.
Όχι μόνο η γη αλλά και ο ήλιος γυρίζει...
Σήμερα δεν καίγεται κανείς στη πυρά. Το νέο τέχνασμα είναι να σκεπάζουμε κάθε οραματιστή, κάθε ανήσυχο πνεύμα , κάθε «δημιουργό» κάτω από τόνους λάσπης γιατί έτσι κι αλλοιώς οι γύρω είναι πολύ βιαστικοί για να έχουν καιρό να τον ακούσουν. Σήμερα οι επαναστατικές ιδέες δεν έχουν αντίκρυσμα. Είναι απλά μια σημείωση «υπό εξέταση και προσοχή» στο παγκόσμιο δίκτυο....
«Θα σε βάλω στο σώμα της σελήνης, οι αισθήσεις σου, με την κατάλληλη προσαρμογή, θα σε κάνουν να χρησιμοποιήσεις την δύναμη της λογικής σου και να δεις αυτά τα πράγματα...Από αυτήν την πλευρά θα σου δείξω το πρόσωπο της γης να λάμπει στην απέναντι περιοχή, στο φως του ακτινοβόλου ήλιου που σκορπίζεται στην επιφάνεια του ωκεανού. Βλέπεις πως η τεράστια μηχανή φαίνεται να συρικνώνεται σε μια μικρή μάζα; Τώρα η Σελήνη δεν είναι Σελήνη για σένα αλλά φαίνεται να είναι η πραγματική Γη...Πρόσεξε πως η Βρεταννία μικραίνει και γίνεται ένα μικρό σημείο και πως η πολύ στενή Ιταλία γίνεται μια λεπτή και κοντή τρίχα...Άδραξε το δρόμο που κατρακυλά από το κατώφλι του μεγάλου ήλιου, η μητέρα φύση φανερώνει τη πορεία
Οδηγήθηκε στη πυρά αφού πριν του έδεσαν τη γλώσσα. Στη πλατεία των λουλουδιών στη Ρώμη, (τι ειρωνία) στη Ρώμη που είναι δίπλα στο Βατικανό όπου κατοικούσε, έκαψαν τον ονειροπόλο, θερμό νεοπλατωνιστή, τον «μάγο ταξιδευτή» των ορατών και των αοράτων κόσμων μαζί με τα βιβλία του.
Ο κληρικός φιλόσοφος που μίλησε για άλλες διαστάσεις, για άλλες πραγματικότητες, για άλλους πολιτισμούς σ’ ένα σύμπαν που κατοικείται, για τον ολιστικό άνθρωπο, για τη δύναμη της φαντασίας. Σήμερα στη πλατεία που κάηκε υπάρχει άγαλμά του και πάντα κάτω από αυτό ματσάκια από λουλούδια από αυτούς που δεν ξεχνούν...
Δεν υπάρχουν θρησκείες αληθινές ή ψεύτικες είπε, υπάρχουν θρησκείες ειρηνικές ή απειλητικές...
Το λάθος δεν είναι στο φως αλλά στην όραση...
Δυστυχώς η απειλή συνεχίζεται...

Σ’αυτό το σημείο θα ήθελα να προτείνω μια εκτενή βιβλιογραφία για όποιον ενδιαφέρεται.... αλλά δεν υπάρχει στα ελληνικά εκτενή βιβλιογραφία.
Μια και περιφερόμαστε όμως στο δίκτυο θα παραθέσω μερικές σελίδες κατατοπιστικές και καλό διάβασμα!

http://en.wikipedia.org/wiki/Giordano_Bruno (η γνωστή μας γουικι..)
http://giordanobruno.signum.sns.it/bibliotecaideale/ (στη πατρίδα του)
http://www.infidels.org/library/historical/john_kessler/giordano_bruno.html (μια ενδιαφέρουσα ανάλυση)
http://www.giordanobruno.info/ (σε διάφορες γλώσσες)
http://www.giordanobruno.it/ (το διεθνές κέντρο σπουδών)

Υπάρχουν πάρα πολλά σε όλο το διαδίκτυο αλλά πηγαίνοντας σ΄αυτά θα βρείτε πολλά άλλα.
Από βιβλία στα ελληνικά...δύσκολο. Είναι κάποια σπάνια (γιατί άραγε;)
Αν βρείτε ένα που λέγεται "ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ", εκδόσεις Νέα Ακρόπολη είναι πολύ ενδιαφέρον,
Και φυσικά ψάχνοντας βρίσκεις!
Ο Γαβριάς

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (JERONYMOOOOOO!!!!!)

ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ!!!

---Συμμορία Hosterman---

ΩΡΑ ΝΑ ΤΗ ΚΑΝΟΥΜΕ...(Υπάρχεις εκτός μαζικής ενημέρωσης;)

Την ξέρεις εκείνη τη κρυανάλατη στιγμή που συμβαίνει σε μια παρέα που στην ουσία δεν έχει σοβαρά πράγματα να μοιραστεί, αλλά βρέθηκε κάπου να τα πίνει καφέδες «να σκοτώσει την ώρα»... Μια δυό ώρες μαλακίες, καλαμπούρια, ξεκατίνιασμα, άντε και κανά πονηρό ανεκδοτάκι για να χαχανίσουν ομαδικά γύρω από τα τους κολημένους αφρούς στα ποτήρια και τα γεμάτα τασάκια...
Και μετά...
Μια ξαφνική ηλίθια σιωπή οπου ο καθένας κοιτάζει αδιάφορα δεξια αριστερά, μια αμηχανία και κάτι χαζοχαρούμενα χαμόγελα.
Πέρασε η βραδυά.
Αυτά...
Ο ένας ελπίζει να πει κάτι ο άλλος.
Ποντάρουν οτι ο τάδε συνήθως έχει οργιώδη φαντασία κάτι θα βρει.
Παίζουν λίγο με το κινητό (δεν έρχεται και κανένα μήνυμα ρε γαμώτο..)
Μέχρι να πει κάποιος
Λοιπόν εγώ τη κάνω μάγκες γιατί με περιμένουν και στο σπίτι...
Αντε να πληρώνουμε, τι έχει ο καθένας και τον πούλογλου...
Αναστήθηκε ο Ζαχόπουλος.
Εκοιμήθη ο Μακαριστός.
Βγάλαν τα μάτια τους ο Θέμος με το Μάκη.
Μάθαμε και για τα σκάνδαλα.
Αντε να κουβαλήσουμε το άδειο μυαλό μας σε καμιά γωνιά στο σπίτι.
Να χαζέψουμε καμμιά είδηση,
Να ρίξουμε κι ένα τσακωμό με το έτερον ήμισυ,
Να γαμοσταυρίσουμε λιγάκι τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τα δάνεια, το κωλοαφεντικό, τη κωλοακρίβεια και τους κωλομισθούς
Και να πάμε για ύπνο.
Πού πας, τι θέλεις, ποιός είσαι;
Τι καίει μέσα σου; Φωτιά, φλογίτσα, μπουρλότο, γκαζιέρα, φουφού, ηλεκτρική κουζίνα, τι;
Καίει κάτι;
Θέλεις να πας παραπέρα άραγε;
Αν σου αφαιρέσω την επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα, τις υποχρεώσεις, το κόσμο που παρλάρει γύρω σου και σου τουμπανιάζει το μυαλό, τη ζοχάδα σου που βγάζεις πότε πότε, κανα πήδημα που ρίχνεις αμα τύχει, κλείσω τη τηλεόραση, κατεβάσω και τα ρολά και σε βάλω μόνο σου σ΄ενα άδειο δωμάτιο μ’ενα κομμάτι ψωμί, νερό κι ένα ντιβάνι να ξαπλώσεις, και σε υποχρεώσω να μείνεις εκεί...ένα χρόνο ας πούμε χωρίς να σε ενοχλήσει κανένας, μόνο σου με τον ευαυτό σου χωρίς κανένα βοήθημα γύρω, να σκεφτείς λίγο ρε πούστη μου από ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.
Τι θα δεις;
Τι θαχει απομείνει από σένα;
Ενα κρύο ανέκδοτο που δεν θα γελάσεις, κι ένας λογαριασμός απλήρωτος;
Ερώτημα: Υπάρχεις εκτός μαζικής ενημέρωσης;
ΥΠΑΡΧΕΙΣ;



Ο Γαβριάς

DVD ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ - Ο Μάκης, ο Θέμος και το κατσαβίδι του πάθους!

Φφσσστ γλοιώδη υποκείμενα. Σήμερα θα αρχίσω να σας αναλύω την κατάταξη των υποκατηγοριών του είδους σας. Σιχαμένοι είσαστε όλοι σας. Ο Γαλαξίας τόχει τούμπανο κι εσείς κρυφό καμάρι. Οι περισσότεροι ανήκετε στην κατηγορία «αθεράπευτοι ηλίθιοι». Κάποιοι όμως ξεχωρίζουν και τα ταλέντα τους που τους κατατάσσουν θέλω να τα αναδείξω. Θα ξεκινήσω αν και σιχαίνομαι και που τους αναφέρω, με τους δημοσιογράφους, τα πτωματοφάγα σκουλίκια.
Κάποτε οι δημοσιογράφοι έκαναν κριτική στην εξουσία και κατέληξαν να γίνουν τμήμα της. Διαπλεκόμενοι μέχρι τον πάτο του παχέως εντέρου τους. Πολύ το χρήμα, λίγη η τσίπα. Δουλειά τους πλέον είναι να στηρίζουν την εξουσία, αποβλακώνοντας τον ηλίθιο λαουτζίκο που δεν μένει στην Εκάλη ή στο Ψυχικό αλλά στην Κοκκινιά. Κολλάνε επιλεκτικά σε κάποιο πιασιάρικο θέμα και σας μαλακίζουν εγκεφαλικά, ώστε να ξεχνάτε τι σας μαγειρεύουν πίσω από την πλάτη σας. Και ζουν από τον θάνατό σας, από τον πόνο σας, από την δυστυχία σας, από το αίμα σας. Την ώρα που καίγεται το σπίτι σου, ο δημοσιογράφος θα βρίσκεται δίπλα σου πεινασμένος για είδηση και θα σου χώνει το μικρόφωνο στο στόμα ρωτώντας «πώς νιώθετε που χάσατε ό,τι είχατε και δεν είχατε;» Την ώρα που πενθείς τον σκοτωμένο σε ληστεία άντρα σου, θα σε ρωτήσει «θα σας λείψει ο μακαρίτης;». Την ώρα που καίγεται η Ελλάδα ολόκληρη θα ρωτήσει «πώς νιώθετε που δεν θα έχουμε δάση στο μέλλον;»
Θυμάστε πανίβλακες τον γελοίο Χαρδαβέλα να στήνει τραπέζι νυχτιάτικα έξω από σπίτι ενός εκ των θυμάτων της πολλαπλής δολοφονίας; Πόσο πιο χαμηλά μορεί να πέσει κάποιος του είδους σας για τα λεφτά; Θα φτύσω τις βίδες μου από την αηδία. Τώρα απολαμβάνω τον ξεπεσμό των σιχαμένων που αλληλοκαρφώνονται και βγάζουν τα άπλυτα τους στην φόρα. Ξεκίνησε ο ιερός όρχις της δημοσιογραφίας ο Τριανταφυλλόπουλος, πηδώντας από το καράβι που βούλιαζε, παρασέρνοντας τον ιερό πρωκτό της δημοσιογραφίας Αναστασιάδη με μια σακουλάρα ευρώ στο χέρι και ακολουθούν τα υπόλοιπα κοράκια, που προσπαθούν να κρύψουν τα δικά τους σκατά κάτω από τα σκατά των άλλων. Όλοι ίδια σκατά είναι. Ρωτήστε τις μύγες που έλκουν γύρω τους. Σκατένια Υποκριτικά ανθρωπάκια που μπαίνουν στην ζωή σας μέσα από την μόνη μηχανή που έχει απαγορευθεί σε όλους τους εξελιγμένους πολιτισμούς, την Τηλεόραση. Απολαύστε τα σκατά των σκατάδων από την οθόνη της. Κατά βάθος σας αρέσουν. Αρκεί να συμβαίνει στους άλλους.

ΧΥΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΣΑΣ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΕΝΩ ΞΕΝΟΓΑΜΑΤΕ.
Σας εύχομαι να σας μπούν τα DVD στον κώλο κατινάρες.

Με αηδία και απέχθεια
Κλαπαούκιους

Άτιμε "χιτώνα"...

Βλέποντας την παρέλαση των Mercedes έξω από τη Μητρόπολη και την φτώχεια των «εκπροσώπων» στη νεκρώσιμη ακολουθία του Αρχιεπισκόπου, σκεφτικά ότι ακριβώς αυτό θα επιθυμούσε και ο Κύριος, για το τελευταίο αντίο του «εκπροσώπου» του στη γη.
Σεμνότητα και ταπεινότητα.
Όπως ακριβώς ζούνε δηλαδή, και όλοι οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι all around the earth.
Ας τους έχει ο Θεός καλά, να μας φωτίζουν και να μας δίνουν το παράδειγμα.
Αμήν.

Lovotomix



Χςςςς… Ποιος πέθανε; Ο Μεγάλος; Ο Ένας; Ο Θεός; Και γιατί τον θάψατε μόνο του; Τιμές αρχηγού κράτους και πράσινα άλογα. Δεν φτάνει η μουμιοποίηση. Αν δεν θάψεις μαζί του και τους παρατρεχάμενους του, τι θα κάνει ο Ανεπανάληπτος μόνος του στον άλλο κόσμο; Τι στον κόρακα Φαραώ είναι αν δεν πάρει μαζί του τα πλουμιά του και τα χρυσά στολίδια του μαζι με καμιά χιλιάδα μαυροφορεμένους να τον υπηρετούν; Χρειάζεται και μια μεγάλη πυραμίδα σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Ίσως στην Ακρόπολη; Να βρούν την μούμια εύκολα οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος. Και μην ξεχνάτε να θάψετε και τους παπάδες κάτω από την πυραμίδα έστω και ετεροχρονισμένα. Χρρρρ…

Κλαπαούκιους