Shit politics (το έπος των ομήρων της αγοράς) - ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Ας με συγχωρήσουν οι συμμορίτες μου για μια μικρή παρασπονδία.
'Επεσα πάνω σε αυτό το καταπληκτικό άρθρο της Λιάνας Κανέλλη από το τελευταίο τεύχος του NEMECIS. Νομίζω ότι πρέπει να δημοσιευτεί και να διαδοθεί, αφού πρώτα στολίσει το φτωχό τούτο μετερίζι...

Captain Sparrow

Μια «αισθησιακή» ταινία πριν από κάμποσα χρόνια, απ' αυτές που ονοματίζονται «ερωτικό θρίλερ», με τίτλο Βασικό ένστικτο ήρθε και σφράγισε με την όποια κινηματογραφική αισθητική της τη σύζευξη σεξ και απειλής φόνου. Ο θανατηφόρος ενίοτε έρως, της ως τώρα γνωστής παγκόσμιας λογοτεχνίας που έθρεψε γενιές με την τροφή πνεύματος που παρήγαγαν γιγάντιες πένες, ήρθε και συρρικνώθηκε σε μια ευφυή νοσηρότητα εύπεπτου πορνό. Από τότε λοιπόν το επαναπροσδιορισμένο στο χρηματιστήριο των σύγχρονων αξιών σεξ, μπήκε στον γύρο του θανάτου του φτηνιάρικου επικοινωνιακού λούνα παρκ και πωλείται αφειδώς από τα δελτία ειδήσεων ως το διαδίκτυο.

Η κυρίαρχη πολιτική τάξη αφοδεύει και ύστερα επιβάλλει κανόνες υγιεινής πουλώντας αποσμητικά χώρου. Και το κάνει σε όλες της τις μορφές διακριτών και αδιάκριτων εξουσιών από την πρώτη ως την τέταρτη...

Αυτό που δεν μπορεί όμως να συγχωρεθεί είναι ότι στη γλώσσα της Ιλιάδας, τη δικιά μας, η κατάληξη η επική προσδίδεται σε κάθε όνομα πρωταγωνιστικό (ωνασειάδα, ζαχοπουλιάδα κτλ.) ωσάν να είμαστε όλα τα ζώα της αγοράς πρόθυμα να σκουπιζόμαστε στις τουαλέτες με τυπωμένο τον Όμηρο στο χαρτί υγείας.

Γράφουμε άλλα σπουδαία και χρήσιμα σ' αυτό το τεύχος. Από τα Ίμια ως την απεργία στο Χόλλυγουντ. Υπερασπιζόμαστε έτσι, με ό,τι υπολείμματα εκδοτικής και δημοσιογραφικής αντοχής εξασφαλίζουμε κάθε άυπνο από τις έγνοιες μήνα, το της NEMECEΩS βασικό ένστικτο. Ήγουν η υψίστη λογική και αισθητική Ύβρις είναι η ανθρωποφαγία, χέρι χέρι με τη σκύλευση νεκρού. Γιατί ως και στην Ιλιάδα, για μας, ο Αχιλλέας χάνει την αίγλη του όταν η ηθική του φτέρνα ξεπέφτει στο επιδεικνυόμενο ως λάφυρο σώμα του Έκτορα. Shit politics. Ή το έπος των ομήρων της αγοράς.