Κρεβάτια, προδοσίες και μια αράχνη

Για το προηγούμενο ποίημα του συντρόφου Γαβριά

Γυναίκες που προσπαθούν να αγαπήσουν
μεθυσμένους άντρες.
Άντρες μεθυσμένοι που προσπαθούν να αγαπήσουν
άγνωστες γυναίκες.
Και όλοι μαζί προσπαθούν,
σκαρφαλώνοντας από κρεβάτι σε κρεβάτι
να βρουν το ένα,
το μοναδικό,
το απόλυτο κομμάτι που τους αναλογεί
και που θα τους συμπληρώνει
για πάντα.
Κολλημένοι όλοι στην ίδια μοίρα,
σε αγκαθωτά σύρματα
και σε ιγκλού παράνοιας,
με την προδοσία κρυμμένη
μέσα σ’ ένα κινέζικο κουλουράκι τύχης.
Ψυχές έτοιμες για πόλεμο.
Θα μισήσουν μέχρι θανάτου εκείνο το όνειρο
που δεν έγινε πραγματικότητα
και η λύτρωση ας έρθει
με το ναυάγιο της Αθήνας στη Μεσόγειο.
Κάπως έτσι κι εγώ βάφτηκα με τα χρώματα του πολέμου
και καραδοκούσα σα την αράχνη
μέχρι που κάποια μέρα περνώντας απ’ τον καθρέφτη,
είδα
ότι έμοιαζα σαν καρνάβαλος.
Στο διάολο λοιπόν τα αφορεσμένα σκηνικά
με τις νύχτες προδοσίας.
Δεν φταίει η προδοσία,
φταις εσύ που αντέχεις να σε προδίδουν συνέχεια.
Μια παλάμη διώχνει τον καπνό του τσιγάρου
και ο κήπος είναι ξανά γεμάτος
με λουλούδια που κοπιάζουν να φουντώσουν.

Captain Sparrow