Τι μπορείς να περιμένεις ;

Πάει, πέρασαν οι «γιορτές».
Τώρα βέβαια, για ποιους όντως ήταν «γιορτές», είναι ένα θέμα, όπως και το τι εννοούμε λέγοντας «γιορτές».
Γιατί εγώ τον όρο «γιορτές», τον έχω συνδυάσει με μεγάλη και κατευθυνόμενη σπατάλη χρημάτων σε μικρό χρονικό διάστημα, σε συνδυασμό με υποχρεωτική διασκέδαση και ψεύτικη ή προσποιητή χαρά για να είσαι στο πνεύμα τάχα μου των ημερών.
Τέλος πάντων, το θέμα μου είναι η νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε.
Τι μπορώ να περιμένω λοιπόν απ’ αυτή τη νέα χρονιά που μπορεί να είναι καλύτερο απ’ την προηγούμενη ή τις προηγούμενες;
Τι όνειρα και τι σχέδια μπορώ να κάνω μέσο αυτής για το μέλλον;
Η απάντηση είναι πολύ απλή…Τίποτα!!!
Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να αισιοδοξείς για κάτι καλύτερο.
Επαγγελματικά, οι περισσότεροι δεν είναι σίγουροι για το αν θα βρίσκονται την επόμενη πενταετία στην ίδια δουλειά. Οι περισσότεροι ζουν με το άγχος ότι θα πάνε μια μέρα στη δουλειά τους και θα διαπιστώσουν ότι περισσεύουν, γιατί το «αφεντικό» βρήκε κάποιον νεότερο με λιγότερα λεφτά για την ίδια θέση. Οι περισσότεροι φοβούνται να ανοίξουν το στόμα τους να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο οικονομικά ή επαγγελματικά από τον εργοδότη τους, για να μην μπουν στην black list. Και δεν είναι μόνο αυτά δυστυχώς...
Από την στιγμή που τα πράγματα πάνε κατά διαόλου επαγγελματικά, λογικό είναι να έχουν και οικονομικό αντίκτυπο. Δουλεύεις πολύ, αμείβεσαι λίγο και κάνεις τουμπεκί για να μην χάσεις και τα λίγα. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι ποιος ο λόγος που σπούδαζες τόσα χρόνια και ποιο το κέρδος. Το ότι έχεις κάποια μόρφωση και πιθανόν κάποιο καλύτερο επίπεδο ποιότητας σαν άνθρωπος, δεν λέει απολύτως τίποτα στην κοινωνία που ζούμε σήμερα.
Τα χρήματα που παίρνεις με το ζόρι φτάνουν να βγάλεις το πρώτο δεκαήμερο, άντε δεκαπενθήμερο του μήνα. Και πώς να φτάνουν, όταν όλα γύρων αυξάνονται εκτός απ’ τον μισθό σου;
Το επαγγελματικό και το οικονομικό «ζόρι» κατ’ επέκταση σε βαράει και οικογενειακά (ή και ατομικά αν είσαι ελεύθερος). Τι μπορείς να προγραμματίσεις για την οικογένεια σου μέσα σε τέτοια επαγγελματική ανασφάλεια και οικονομική δυσχέρεια...; Kαι δεν εννοώ να αλλάξεις κινητό ή την προέκταση του πέους σου (αυτοκίνητο δλδ), αλλά πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, ένα παιδί.
Όταν ήμουν μικρός, θυμόμουν ότι ο κόσμος έκανε ρεαλιστικά, για την εποχή, σχέδια ουσίας. Σχεδίαζαν να αγοράσουν ένα σπιτάκι όσοι δεν είχαν ή ένα δεύτερο όσοι είχαν και να το δώσουν αύριο μεθαύριο στο παιδί τους όταν θα ξεκινάει κι εκείνο την ζωή του σαν βοήθεια. Άλλοι σχεδίαζαν να αγοράσουν ένα οικοπεδάκι κάπου για να βρίσκεται, μέχρι τι στιγμή που θα μπορούσαν να ρίξουν τέσσερα ντουβάρια για να πηγαίνουν το καλοκαιράκι να κάνουν κανά μπάνιο σε πραγματικές διακοπές και όχι σε βαφτισμένα πενθήμερα στην Μύκονο και άλλα κοσμοπολίτικα εξωτικά νησιά του Αιγαίου.
Το περίεργο με τα σημερινά δεδομένα είναι ότι όταν κάποιος έλεγε φωναχτά αυτά τα σχέδια του, δεν τον κοίταγαν σαν Ελοχείμ οι υπόλοιποι και όχι μόνο αυτό, αλλά συμφωνούσαν μαζί του παίρνοντας και ιδέες για τα δικά τους σχέδια. Αλλά αυτά γίνονταν μια φορά κι έναν καιρό.
Δυστυχώς στερούμαστε τη δυνατότητα δημιουργικών «ονείρων». Τα όνειρα μας περιορίζονται στο πώς θα εξοφλήσουμε ένα δάνειο ή μια κάρτα, στο πώς θα πάρουμε ένα καινούργιο δάνειο, στο πώς θα πάρουμε καλύτερο αυτοκίνητο, καλύτερο κινητό, στο πώς θα πουλήσουμε μούρη, στο πώς θα φανούμε μπρούκληδες, στο πώς θα μιμηθούμε να «νούμερα» που έχρισαν σαν πρότυπα τα ΜΜΕ, στο πώς θα βγάλουμε περισσότερα κάνοντας λιγότερα χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό και πώς θα γίνουμε «κάποιοι». Αλλά τι μπορείς να περιμένεις, όταν μικρά παιδάκια εύχονται και ζητάνε απ’ τον Αι Βασίλη το Τζόκερ...
Εκτός απ’ αυτά που σε αφορούν άμεσα, δεν έχεις να περιμένεις και τίποτα θετικό στα έμμεσα.
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι το καλοκαίρι που θα έρθει δεν θα καεί ότι δέντρο γλίτωσε φέτος ;
(Άντε αν όχι αυτό το μεθεπόμενο)
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα μάθεις τον πραγματικό εμπρηστή ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι των σκανδάλων που ξεσπάν κάθε λίγο και λιγάκι ;
(Σε λίγο θα καθιερώσουμε και μέρα πρεμιέρας όπως με τις ταινίες στο σινεμά)
Είναι δυνατόν να περιμένεις από πολιτικούς, δικαστές, εισαγγελείς, δημοσιογράφους, αστυνομικούς, εκκλησιά κτλ. να κάνουν ΣΩΣΤΑ τη δουλειά τους ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις από πολιτικό κόμμα να ενδιαφερθεί πραγματικά για τον πολίτη ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα τιμωρηθεί ο πολιτικός με την πισίνα στο αναψυκτήριο ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα τιμωρηθεί ο βουλευτής Θεσσαλονίκης που μπούκαρε προχθές στο γήπεδο ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα πάρεις πραγματική αύξηση ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι θα ζήσεις για δεις τι είναι αυτό το «σύνταξη» που λένε όλοι ;
Είναι δυνατόν να περιμένεις ότι αν αρρωστήσεις δεν θα σου ρουφήξουν το αίμα οι ύαινες με τις άσπρες ποδιές;
Και μπορούμε να προσθέσουμε πολλά «Είναι δυνατόν να περιμένεις…» στη λίστα.
Η νέα χρονιά ξεκίνησε, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να δω σε τι θα μπορέσει να είναι καλύτερη απ’ την προηγούμενη. Δεν υπάρχουν δείγματα που να μας κάνουν να αισιοδοξούμε για κάτι καλύτερο και πολύ φοβάμαι ότι και για αρκετά χρόνια ακόμη δεν πρόκειται να υπάρξουν...

Lovotomix