Διεφθαρμένοι πολιτικοί, διεφθαρμένη πολιτική, διεφθαρμένοι πολίτες.

Διαμαρτυρόμαστε. Έντονα. Για τη κατάντια. Για εκείνους που σφετερίζονται ασύστολα το δημόσιο χρήμα. Για το χρηματισμό. Τη σήψη γενικώτερα που επικρατεί στη πολιτική και κάθε μέρα μοιάζει χειρότερη από τη προηγούμενη.

Για να κάνεις πολιτική χρειάζονται λεφτά. Πολλά λεφτά.

Διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή. Χρειάζεσαι γερές πλάτες.
Η συλλογή σφραγίδων στα εκλογικά βιβλιάρια, που δόξα τω θεό στην Ελλάδα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη, θέλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ.

Χρόνια ολόκληρα αγαπητοί συμπολίτες πηγαίνετε σε μια κάλπη που για να στηθεί παίζεται γύρω ένα παιχνίδι χρήματος και εξουσίας και χρόνια επίσης ζητάτε από εκείνους που θα εκλέξετε ΧΑΡΕΣ.

Μικρές, μεγάλες, ΧΑΡΕΣ.

Ζητάτε κι εσείς λοιπόν οι εκλεκτοί σας να έχουν για εσάς τους ίδιους έτοιμα πόστα εργασίας, χρηματοδοτήσεις στις δουλειές σας, να κάνουν τα στραβά μάτια στις πονηριές σας.

Από τα μεγάλα κεφάλια που χρηματοδοτούν μέχρι το τελευταίο δημόσιο υπάλληλο που για να κάνει τη δουλειά του ζητάει «δωράκι» η πολιτική κοστίζει πανάκριβα.

Στις συναλλαγές τους οι πολίτες έμαθαν να είναι «πονηροί», συμφεροντολόγοι, να ζυγίζουν καλά που θα βγάλουν «κάτι παραπάνω από το νόμιμο».

Έτσι χτίστηκαν τα καλυβάκια που γίναν νόμιμα στη ζουλα, έτσι πέρνεις τη θέση του μπροστινού σου στη σειρά για το χειρουργείο, έτσι λαδώνεις το καθηγητή να περάσει το κανακάρη σου, έτσι υπόσχεσαι για να ρθει ο φανταράκος σου δίπλα στο σπίτι να φυλάει το μπαράκι αντί για τη πατρίδα, έτσι πουλάς το σάπιο κρέας σου και όλοι κάνουν τη πάπια, έτσι κλέβεις τα τιμολόγια και κανείς δεν το ξέρει.

Κανείς δεν είναι έξω από το χορό.

Όλοι κάνουν τα στραβά μάτια εδώ και δεκαετίες, μέχρι που κάποια στιγμή τα μάτια άρχισαν να αλλοιθωρίζουν και τώρα παριστάνουν τη πάπια όλοι...
Ποιός εγώ; Οχι! Αυτός το έκανε...
Εσύ καμάρι μου δεν είσαι εκείνος που παρακάλαγε τον ΤΑΔΕ μόλις εκλεγεί να σου κάνει το ΤΑΔΕ;

Εκλέχτηκε. Για να βολέψει και σένα και τα παιδάκια του και να ζήσεις κι εσύ καλά κι αυτός καλύτερα, δε φτάνει το μεροκάματο μάτια μου. Θέλει χρήμα, ζεστό και πρόχειρο και φυσικά κάτω από το τραπέζι.

Τη πουτάνα τη κάνουν δυό πράγματα:
Τα λεφτά σου.
Κι ότι κάνεις κέφι να πας μαζί της.

Κι επειδή έτσι είσαι, δεν έχει τελειωμό. Γιατί και τώρα που είδες ότι σου δίναν ψίχουλα μπροστά σ΄αυτά που φάγανε, παρόλο που πίστευες πως είσαι μάγκας και τώρα δεν μπορείς να ξεφύγεις.

Γιατί έχεις κι άλλες χάρες να ζητήσεις.
Και το πελατολόγιο είναι τεράστιο. Κι οσο πιο μεγάλο και απαιτητικό το πελατολόγιο τόσο μεγαλύτερο χρήμα πρέπει να υπάρχει, τόσο μεγαλύτερες κομπίνες πρέπει να ευφεύρουμε.

Ένας λαός που έχει μάθει χρόνια τώρα «να τη βρίσκει την άκρη» με τον εύκολο τρόπο, λίγο κομπιναδόροι, λίγο κλεφταράκια, λίγο ψεύτες, με τις άκρες και τις μέσες που κάθε «ξύπνιος» πρέπει να διαθέτει, δεν μπορεί να λειτουργήσει με γνώμονα το κοινό καλό.

Ποιος δάσκαλος θα διδάξει στα νέα παιδιά να βγούν από αυτό το φαύλο κύκλο;
Ποιος είναι αυτός που θα προσπαθήσει να μάθε από την αρχή σε μια μάζα καλομαθημένων-κακομαθημένων απολιτών να γίνουν «συμπολίτες» με γνώμονα τη κοινή πρόοδο και ευημερία;

Δε μοιάζει με ανέκδοτο;

Ο Γαβριάς